Wapenveld

Ik twitter tegenwoordig. Door collega’s werd ik nogal eens beschuldigd van een bijzonder talent voor onelineren, als dat een Nederlands woord is.

Ik wil niets zeggen, maar de vorige zin was niet goed. Er waren 5 tekens te veel. In deze tweet zijn het er dan weer 10 te weinig.

Studenten wijs ik er nogal eens op dat ze verantwoorde alinea's moeten maken. Vervelend: binnen 140 tekens lukt dat echt niet.

Oorspronkelijk was mijn plan om, door te twitteren, de bijdragen aan mijn blog in te bedden in een sociaal netwerk.

Dat plan is mislukt; ik weet niet of het door Twitter komt, maar ik blog de laatste tijd veel te weinig.

Onelineren heeft iets positiefs: je wordt geprikkeld om in 140 tekens de essentie van iets weer te geven.

Maar misschien precies daarom, komen echt intelligente tweets nu ook weer niet zo vaak voor. Of misschien volg ik de verkeerde mensen.

Hopeloos aan Twitter is het mislukken van communicatielijnen: @ljlp @jlhkrans spannend. Ik ben benieuwd naar het eindproduct.

Ik volg @ljlp en @jlhkrans wel, maar zelfs dan heb ik nog geen idee wat @johanroeland met zijn tweet bedoelt.

Het kan trouwens hoor, heel diep inhoudelijk onelineren: Haec est autem uera dilectio ut inhaerentes ueritati iuste uiuamus.

Mijn lijfspreuk en in het Latijn houd je dan zelfs nog 73 tekens over.

Je wilt nu natuurlijk weten waar die lijfspreuk vandaan komt en wat hij zou kunnen betekenen.

Ik moet je dan wel teleurstellen: voor dergelijke uitleg is Twitter bijzonder ongeschikt. Zelfs een blog biedt daarvoor nog maar net voldoende ruimte. (10 tekens te veel)

Vertalen, dat is al het minste wat ik kan doen: dit is de ware liefde, dat wij [als] aanklevers aan de waarheid, rechtvaardig leven. Te letterlijk vertaald.

Wie mij kent, weet natuurlijk dat de passage bij Augustinus vandaan komt en zelfs nog preciezer, uit De Trinitate, boek 8.7.10.

Ook typisch Twitter trouwens, dat je daar direct even een link naar je eigen boek bij opneemt, die veranderd wordt in iets onleesbaar korts.

Eén ding overkomt me nu eens niet. Meestal moet de eindredacteur me manen de boel in te korten, omdat ik boven de 500 woorden zit.

Omdat ik elke zin in mijn twittervenster heb getypt, heb ik daar nu geen last van; integendeel, ik heb moeite om aan voldoende tekst te komen.

Stoppen dan maar, zou ik zo denken #twexit