Wapenveld

Wie zichzelf wil blijven, moet af en toe veranderen. Zo luidt een wijsheid die ons in tal van managementboekjes wordt voorgehouden. Als Wapenveld geloven we dat graag, hoewel we de tijd nemen voor zo’n verandering. Nu echter Le Monde inmiddels al weer enige jaren foto’s afdrukt en ondanks dat besluit toch is blijven bestaan en, ja inderdaad, zichzelf is gebleven, willen wij niet langer achterblijven. Daarom houdt u vandaag de geheel vernieuwde Wapenveld in handen.

Het is, hoe kan het ook anders, een typisch protestantse vernieuwing. Ons blad is voor en door mensen die woorden eten. Daarom hebben we de bekende poëzievormgever Steven van der Gaauw benaderd om met zijn expertise op het terrein van letterontwerp Wapenveld stevig onder handen te nemen. Het is een verrassend ontwerp geworden. Het wat exclusieve dat Wapenveld altijd typeerde is niet helemaal verdwenen, maar het blad ziet er nu ineens eigentijds én eigenzinnig uit. Om al deze vernieuwingen te bekostigen, hebben we na lange tijd het abonnementsgeld omhoog gedaan met twee euro. Leesvoer blijft Wapenveld onverminderd bieden. Maar gedoseerd zullen artikelen gepaard gaan met artistieke foto’s, niet rechttoe-rechtaan, maar foto’s die te denken geven. Een eerste oogst treft u in dit nummer aan van de fotograaf Niek Stam. Ook al zo protestants: als je verandert, dan doe je het ook gelijk goed. Daarom is ook onze website geheel vernieuwd: conform de nieuwe opmaak van het blad, maar ook met tal van nieuwe en handige functies. Zo staan alle interviews – toch vaak de smaakmaker van een Wapenveldnummer – op een rij en kan flink gegrasduind worden in het recensiebestand. Harm Hilvers heeft met deze website z’n sporen ruimschoots verdiend!

Bij de verandering is de hele redactie betrokken geweest, maar Aart Nederveen heeft als ‘project manager’ een belangrijke rol gespeeld. Koos van Noppen hielp ons ondertussen met het maken van scherpe keuzes met het oog op huidige en nieuwe lezersgroepen. Beiden zwaai ik met genoegen lof toe voor hun wijsheid en inzicht.

Ik blijf nog even in de sfeer van de personalia. Helaas hebben we als redactie Arjan Plaisier moeten uitzwaaien. Hij heeft sinds 2004 een centrale rol in ons midden ingenomen, soms bedachtzaam, soms gepassioneerd, altijd betrokken. Menig fraaie meditatie en stevig artikel zijn de afgelopen jaren van zijn hand verschenen. Toen hij werd benoemd tot scriba van de Protestantse Kerk in Nederland hielden we ons hart al vast, maar hij hield het nog enige tijd vol. Nu was echter het moment gekomen om keuzes te maken. Grote dank! Als nieuw redactielid mogen we Peter van Dijk – uitgever bij de Vuurbaak - verwelkomen, in zijn eigen woorden een ‘verhalenverslaafde en boekendier’.

Bij alles wat verandert, blijft onze focus op de inhoud dezelfde. We zoeken naar die onderwerpen die ons aan het denken zetten, verontrusten, inspireren. Een goed Wapenveldartikel mag niet met een zucht terzijde geschoven worden, maar moet een denkduwtje gegeven hebben.

Zo biedt ook dit nummer weer veel stof tot bezinning. Herman Oevermans zit ons dicht op de huid in de aftrap van de nieuwe jaarserie, waarin we op zoek gaan naar een nieuwe balans tussen economie en ecologie, tussen zorg voor de aarde en zorg voor onszelf. In een interview leren we een prominente Nederlandse rooms-katholieke denker beter kennen: Theo de Wit. Hij trekt de protestantse vormgeving van ons blad wellicht weer wat in evenwicht. En wie niet alleen wil lezen, maar ook wil luisteren, moet eerst het artikel van Johan Snel over Vaughan Williams openslaan en daarna snel een cd opzetten of op youtube of Spotify zich onderdompelen in diens muziek.