Wapenveld

‘Natuur is meer dan een uitruil van getallen’

Herman Oevermans en Aart Nederveen — jaargang 73, nummer 2, april 2023

In het najaar moet het gebeuren. Dan solliciteert Arita Baaijens (1956) bij de Noordzee. Ze hoopt te worden aangenomen op de functie ‘spreker voor het leven in de zee’. Ze wil in die hoedanigheid onze ‘bazige’ omgang met de zee ombuigen naar een meer respectvolle. Ook is ze voornemens ‘zees’ te leren, de taal van de zee. Om daarmee de technocratische en functionele Nederlandse taal te ‘herwilderen’ tot een meer ‘ziltige en poëtische taal’ waarmee mens en zee elkaar kunnen verstaan.

https://wapenveldonline.nl/artikel/1691/natuur-is-meer-dan-een-uitruil-van-getallen/

Lees verder

‘De Schriften zijn altijd teksten die ons roepen’

Herman Oevermans en Edward van ’t Slot — jaargang 73, nummer 1, februari 2023

Rinse Reeling Brouwer (op 1 januari dit jaar 70 geworden) durft een eigen weg te gaan. In 1971 ging hij studeren; het werd theologie op een moment waarop veel van zijn kennissen uit de wereld van de Nederlandse Christen-Studenten Vereniging (NCSV) die theologie studeerden ermee ophielden. De Schriften hadden hem geraakt en dat is een leven lang zo gebleven. Tijdens ons gesprek in zijn appartement aan het IJ blijkt dat onder meer als hij uitroept het onbegrijpelijk te vinden dat de stikstofcrisis niet leidt tot kerkelijk spreken. ‘De aarde is des Heren, kun je dan zo met levende medeschepselen omgaan zoals wij massaal doen in de intensieve landbouw? Kun je orthodox zijn en zo alle bijbelse regels over in eerbied omgaan met alle leven ongelezen laten? Calvijn deed dat echt anders in zijn Geneefse tijd.’

https://wapenveldonline.nl/artikel/1685/de-schriften-zijn-altijd-teksten-die-ons-roepen/

Lees verder

‘We zijn allemaal slachtoffers en daders’

Daniëlle van de Koot-Dees en Wim Dekker — jaargang 72, nummer 6, december 2022

‘Dit kan echt niet’, schreef Almatine Leene in haar eerste column voor het Nederlands Dagblad, eenmaal terug op Nederlandse bodem na haar remigratie. Zonder dit te weten kozen we bijna hetzelfde thema voor de jaarserie van Wapenveld en reisden we af naar de pastorie in het Overijsselse Hattem, waar Leene sinds 2020 predikant is. Er waren immers al voldoende redenen haar eens te interviewen, want ze is onderdeel geworden van verschillende controversen in christelijk Nederland. Ze promoveerde op ‘de vrouw in het ambt’ toen daar in de Gereformeerde Kerken vrijgemaakt (GKv) nog geen ruimte voor was, werd daar vervolgens de eerste vrouw die het ambt van predikant bekleedt, deelde een me-too-ervaring en schreef met René Erwich recentelijk het boek Vuur dat nooit dooft (‘gender, seksualiteit en theologie in gesprek’), dat werd genomineerd voor het beste theologische boek van 2022 (winnaar werd Willem Jan Otten met Zondagmorgen). We zijn benieuwd naar Leenes ervaringen met ‘dit kan echt niet meer’ en ‘dit kun je niet maken’, maar ook naar haar drijfveren om steeds de plek waar het schuurt op te zoeken.

https://wapenveldonline.nl/artikel/1673/we-zijn-allemaal-slachtoffers-en-daders/

Lees verder

John van Eck: ‘De verkiezing maakt iedere ontmoeting bijzonder’

Wim Dekker en Koos van Noppen — jaargang 72, nummer 5, oktober 2022

De uitverkiezing staat hoog genoteerd op het lijstje versmade theologische thema’s. Het begrip wordt geassocieerd met synodaal gekrakeel, zwaarmoedige tobberigheid en vruchteloze haarkloverijen. In de 21^e eeuw hoor je er, tot veler opluchting, weinig meer over. John van Eck ziet dat graag anders. De emeritus-legerpredikant stelde ter gelegenheid van zijn 70^e verjaardag een bundel samen met artikelen en preken die hij in de afgelopen decennia over het onderwerp schreef. In een voorpublicatie vertelt hij openhartig over zijn persoonlijke omgang met het thema. Over een doorbrekend inzicht, ‘waar ik nooit meer achter terug zou kunnen’

https://wapenveldonline.nl/artikel/1668/john-van-eck-de-verkiezing-maakt-iedere-ontmoeting-bijzonder/

Lees verder

Gabriël van den Brink: ‘Onvoorwaardelijk modernisme, dat kan echt niet meer!’

Wim Dekker en Robert van Putten — jaargang 72, nummer 5, oktober 2022

‘Mijn werk lijkt een beetje op dat van Francis Fukuyama. Hij kondigde ooit het einde van de geschiedenis aan. Sindsdien heeft hij spijt als haren op zijn hoofd van die uitspraak; hij is zijn hele verdere leven bezig geweest aan te tonen dat het toch anders zat. Daarom onderzoekt hij maatschappelijke voorwaarden als trouw, familie en moraal, die nodig zijn om een fatsoenlijke liberale samenleving te houden. Zo ben ik ook na aanvankelijk enthousiasme over radicale modernisering steeds gereserveerder geworden en de maatschappelijke voorwaarden ervoor gaan bestuderen.’

https://wapenveldonline.nl/artikel/1663/gabriel-van-den-brink-onvoorwaardelijk-modernisme-dat-kan-echt-niet-meer/

Lees verder

‘Leer elkaar maar kennen’

Daniëlle van de Koot-Dees en Robert van Putten — jaargang 72, nummer 4, augustus 2022

In de jaren ’90 verruilt het predikantengezin Troost het Veluwse Ermelo voor Amsterdam. Voor de dan vijftienjarige Gerdien betekent dit dat ze van ‘een vrij homogene dorpsgemeenschap’ in een multiculturele stad terechtkomt. In beide plaatsen geniet ze christelijk onderwijs, maar toch zijn er grote verschillen, die haar te denken geven. Wat zouden deze verschillende benaderingen van christelijk onderwijs jongeren uiteindelijk brengen? ‘Ik was als leerling al gefascineerd door wat docenten kunnen betekenen voor leerlingen.’

https://wapenveldonline.nl/artikel/1656/leer-elkaar-maar-kennen/

Lees verder

‘We zijn verleerd het morele gesprek goed te voeren’

Wim Dekker en Robert van Putten — jaargang 72, nummer 3, juni 2022

Toen James Kennedy in de jaren negentig zijn Nieuw Babylon in aanbouw over Nederland in de jaren zestig publiceerde, gaf hij een heel eigen betekenis aan de culturele revolutie van die tijd. Tot in de jaren negentig werd die culturele revolutie vooral gezien als een verworvenheid van de opstandelingen. Jongere generaties zouden met revolutionair gedrag een einde hebben gemaakt aan de burgerlijke cultuur van hun ouders. Iconisch voor dit revolutionaire gedrag zijn de Maagdenhuisbezetting, de kraakpanden, Provo en de hippiecultuur in Amsterdam. Maar, zo stelde Kennedy in zijn alom geroemde proefschrift, al dat revolutionaire gedrag was niet zo betekenisvol als het lijkt. Het was eerder een symptoom van een maatschappelijke orde die al aan erosie onderhevig was.

https://wapenveldonline.nl/artikel/1645/we-zijn-verleerd-het-morele-gesprek-goed-te-voeren/

Lees verder

‘Trouw aan de aarde’

Herman Oevermans — jaargang 72, nummer 1, februari 2022

Binnenkort verschijnt het twintigste boek van Ton Lemaire, Tegen de tijd, een bundel opstellen die zijn diepe verontrusting over de moderne, laat-kapitalistische cultuur tot uitdrukking brengen. Daarna hoopt hij tijd te hebben voor wat hij ‘misschien wel mijn laatste boek’ noemt. Het zal gaan over bomen en bossen. Een interview met de man die, gezien zijn uiterlijk, wel de ‘Johan Cruijff van de Nederlandse filosofie’ wordt genoemd.

https://wapenveldonline.nl/artikel/1631/trouw-aan-de-aarde/

Lees verder

‘Het geloof moet worden verinnerlijkt tot toewijding’

Aart Nederveen en Wim Dekker — jaargang 71, nummer 6, december 2021

‘Preken is een ingewikkelde opgave. Een preek is het moment waarop je verbinding kunt maken tussen het Woord en de mensen die je voor je hebt. Ik kom natuurlijk weleens op begrafenissen. Daar zie je nu mensen van allerlei pluimage. Gelovigen, maar ook mensen die het al lang achter zich hebben gelaten of nauwelijks iets van het christelijk geloof afweten. Juist dan gaat het niet om een dogmatisch evenwichtige verkondiging, met alles erop en eraan. Je moet dan verbinding maken met de aanwezigen. Als verkondiger heb je de taak even hun metgezel te zijn.’

https://wapenveldonline.nl/artikel/1619/het-geloof-moet-worden-verinnerlijkt-tot-toewijding/

Lees verder

‘Het wezenlijke kan alleen met het hart gezien worden’

Herman Oevermans — jaargang 71, nummer 5, oktober 2021

Cornelis Veenhof (1902 – 1983), de vader van Jan, werd geboren in een Afgescheiden gezin in Doorn. Daar waar, naar een woord van Gerrit Achterberg, ‘godsdienst zwaar tegen de hanenbalken hangt’. Veenhof senior kon erover meepraten, hij tobde lang met de vraag naar de geloofszekerheid. Maar mede onder invloed van de in gereformeerde kringen befaamde hoofdonderwijzer A. Janse uit Biggekerke zou hij afscheid nemen van een te ver doorgevoerd ‘subjectivisme’. Janse wist daar als Zeeuw uit ondervinding ook genoeg van.[1] In gesprek met Jan Veenhof, over wat er speelde in de bewogen geschiedeis van de Gereformeerde Kerken in Nederland en zijn duiding ervan.

https://wapenveldonline.nl/artikel/1607/het-wezenlijke-kan-alleen-met-het-hart-gezien-worden/

Lees verder