Onderwerping

Opeens staan er mensen op, die op de bres gaan staan voor onze vrijheid en ons geliefde Nederlandse culturele erfgoed. Na de aanslagen op een popconcert, voetbalstadion en caféterrassen in Frankrijk verzuchtte Albert Verlinde, onze nationale roddelbaas: ‘Het is echt een aanval op onze cultuur. Alles wat wij leuk vinden, vallen ze aan.’ Zoals u begrijpt, bij het verstek van God is het hoogste goed voor de moderne mens dat wat hij leuk vindt. [Doe hier een stukje over hedonisme.] Daar moet je niet aankomen. Als we niet meer mogen hossen, ja, dan is de boot aan. Ik weet niet goed wat ik van Verlindes commentaar moet vinden. Zou hij bedoelen dat het een minder fundamentele aanval op onze cultuur zou zijn, als ze waren gaan rondschieten in een kerkdienst? Vast niet.

 

De reacties op de aanslag op Charlie Hebdo verrieden hetzelfde idee van de westerse identiteit. Het satirische blad, dat zijn wij, want je suis Charlie. Niet dat we in het tolerante westen aan groepsdruk doen, want iedereen mag denken wat hij wil, maar als je vorig jaar bedacht had van nou nee, je ne suis pas Charlie du tout, dan liet je het verder wel uit je hoofd om dat al te hard te zeggen. Want let op, er is een aantal dragende pijlers onder onze cultuur. Ik weet niet goed welke dat precies zijn, maar behalve dat je dus moet kunnen hossen, is het in elk geval ook een grondrecht om te mogen beledigen wie je wil. Wij schelden uit die ons misdeên.

Dus ik word er blij van dat er mensen zijn die deze kernwaarden van onze joods-christelijke cultuur willen verdedigen. Mooi ook, dat D66 het op zich neemt nu eindelijk het ‘Bij de gratie Gods’ uit de aanhef van wetten te verwijderen; dat lost een reëel probleem op. Het moet dringend voorkomen worden dat Zijne Majesteit nog een hogere macht erkent, al is het maar per formule. Het zou jammer zijn als Zijne Majesteit zich geremd voelde om in zijn autocratische willekeur te doen waar hij zin in had. Zijne Majesteit moet ons, kleine majesteitjes, voorgaan in vrijheid.
Ha! Oorlogen, vernietiging en kolonialisme, dat is allemaal geschiedenis, wij zijn een grootse beschaving! We geloven nergens meer in en zijn de meesters van ons eigen lot! Do not go gentle into that good night. Rage, rage against the dying of the light. [Hier een riedel over hoogmoed als bepalende eigenschap van de westerse cultuur.] Groots en meeslepend, wij worden niet bang van achterlijke culturen.
Of wel. U had het natuurlijk allang gelezen, maar ik moest wachten op de Nederlandse vertaling van Houellebecqs roman Onderworpen, waarin hij nauwgezet, op karakteristiek ranzige wijze, de ondergang van al het bovenstaande beschrijft. De hoofdfiguur, hoogleraar aan een Parijse universiteit, heeft geen enkel verweer tegen een sluipende maar onafwendbare islamisering van Frankrijk – hij geeft zich er feitelijk met een zucht aan over. Niets geen rage against the dying of the light. Het licht gaat uit zonder enig tegenspel. Het is geen fijn boek. Ik kan het bepaald niet onvoorwaardelijk aanbevelen, maar werd diep getroffen door de realistische beschrijving van hoe een man slaapwandelt naar zijn ondergang.
Nu zou ik graag aandragen dat er een middenweg is, en dat een dragende cultuur met inhoud ons veel meer houvast geeft in bange dagen waarin van binnen en buiten onze leefwijze zo bedreigd wordt. [Hier een diepzinnige opmerking over hoe een heroriëntatie op christelijke waarden een weg wijst door vluchtelingenproblematiek, afbrokkelende samenleving en vereenzaming.] Het valt me niet mee – het enige dat onze biblebelt tot op heden heeft geboden zijn rellen en in brand gestoken auto’s. Maar daar hebben wij natuurlijk niets mee te maken.