Redactioneel
“McGrath ziet een betere toekomst voor de evangelicals. Ik geloof er niets van. Juist de evangelicals zijn in hoge mate modern met hun nadruk op persoonlijk geloof, hun vrijheid van structuren, hun activisme, kortom hun ultra-Arminianism. Ze zullen het relatief goed doen zolang ze gedragen worden door de golf van de cultuur. Maar ze zullen even snel als deze verdwijnen. Net als van de Nadere Reformatie zal er misschien iets achterblijven dat in bepaalde kringen nog herinneringen oproept of na-geleefd wordt, hoewel ik denk dat de Nadere Reformatie diepere sporen heeft getrokken door haar grote ernst en besef van de genade van God. Daarom denk ik dat de evangelicals eerder verdwijnen dan de ultra-orthodoxen en ook eerder dan het Protestantisme, omdat in dat laatste een bronnenlaag van erfgoed ligt, dat in het neo-protestantisme ontbreekt. Het bronnenonderzoek van de Reformatie geeft steeds weer een perspectief op verdieping en bekering. Zo’n bronnenlaag vergelijkbaar met het werk van Calvijn en Luther ontbreekt bij de evangelicals en daarom zijn ze overgeleverd aan de waan van de dag”.
Een wat lang citaat. Het komt uit het artikel “Een aantrekkelijke kerk” van prof.dr. A. van de Beek, opgenomen in dit nummer. In een lezing voor Apeldoornse theologiestudenten reageerde hij op de prikkelende stelling van McGrath, vorig jaar gedaan in Beweging, dat het einde van protestantisme in aantocht is en dat de toekomst is aan de oosterse orthodoxie, het rooms-katholicisme en de evangelicals. Veel protestanten zijn dat vermoedelijk in hun hart stiekem met hem eens.
Van de Beek dient niet alleen McGrath van repliek (en in zekere zin ook prof. C.Graafland, die in Kontekstueel aangaf grotendeels in te stemmen met McGrath), hij plaatst ook een aantal behartenswaardige opmerkingen bij de toestand van het gereformeerde leven in Nederland. Dat McGraths opmerkingen zo breed van commentaar zijn voorzien betekent in ieder geval dat hij een zenuw heeft geraakt. Veel veerkracht lijkt het protestantisme – ook naar eigen besef - in Nederland niet te bezitten. Van de Beek is zich daar van bewust. In het slot van zijn verhaal geeft hij aan dat de toekomst van de kerk in Nederland afhankelijk is van de wijze waarop de Schrift, de belijdenis, het ambt en het sacrament functioneren. Rome heeft canon, belijdenis en ambt bewaard en daarom heeft Van de Beek hoop voor Rome. Meer naar het lijkt dan voor de evangelicals. Van de Beeks artikel zal ongetwijfeld stof doen opwaaien en stof tot gesprek en bezinning geven.
Filosoof Ad Verbrugge zet de jaarserie – waar het artikel Van de Beek natuurlijk ook aan raakt – met een bijdrage waarin hij de hedendaagse aandacht voor deugden analyseert. Deugden zijn weer in, maar staan deugden eigenlijk niet haaks op de dominante westerse levenswijze?
Rest mij nog te vermelden dat ook de overige bijdragen in dit nummer het lezen waard zijn en dat het RRQR-team na een zinderende wedstrijd - met verlenging en penalty’s - de prof.dr. A.A. van Rulerbokaal weer heroverd heeft.