Redactioneel

De Amerikanen zijn hun Burgeroorlog nog lang niet vergeten. De standbeelden van generaal Lee en de confederale vlag leveren nog altijd stof voor discussie en maatschappelijke onrust. Onze eigen kruistocht tegen alles wat herinnert aan Jan Pieterszoon Coen is daarbij vergeleken maar kinderspel. In Amerika hangt de kwestie van de Burgeroorlog immers ook direct samen met de positie van de Afrikaanse Amerikanen. Een geschiedenis vol open wonden die de tijd nog niet heeft geheeld.
Van een collega in Los Angeles hoorde ik pas een voorbeeld van rassendiscriminatie die nog steeds plaatsvindt in de VS. Hij behandelt in zijn eigen stad patiënten met sikkelcelziekte. De oorzaak van deze ziekte is een genetische afwijking van het bloed, die voorkomt bij mensen van West-Afrikaanse afkomst. Tijdens een zogeheten crisis kan het helemaal misgaan en komen deze patiënten vaak met vreselijke pijn naar het ziekenhuis toe. Mijn collega vertelde dat hij soms van zijn patiënten hoort hoe ze in de Texas worden behandeld. Ze worden als aanstellers linea recta weer op straat gezet!

Het is een verhaal dat ons gemakkelijk kan bevestigen in onze afkeer van de Trump-stemmers in Amerika. Maar dat is precies wat we niet willen in de jaarserie ‘Geduld leren’. Daarin stellen we ons de vraag: wat bezielt onze medeburgers die PVV stemmen en te hoop lopen bij asielzoekerscentra? Wapenveld-redacteur Wim Dekker volgt in zijn bijdrage de Amerikaanse socioloog Hochschild op de voet. Als Democraat gaat zij op onderzoek uit in een van de Zuidelijke staten: Louisiana. Daar ontdekt ze dat Trump-stemmers en Tea Party-aanhangers aardige mensen zijn, die graag bereid zijn elkaar te helpen. Maar er is één ding dat zij niet kunnen uitstaan: dat zij zelf of anderen worden geholpen door de overheid. Kom niet aan de American Dream: wij doppen onze eigen boontjes wel. Dekker laat zien hoe de tegenstellingen in Amerika voor een deel ook terugkeren in ons eigen land.

Het is tijd om de kloof te overbruggen. We hebben te lang gedacht in controverses. Hoe dat precies zo gekomen is, is een belangrijke vraag. Interessant genoeg kan juist het christendom helpen het denken in tegenstellingen achter ons te laten. Althans, dat blijkt uit werk van de Franse filosoof Rémi Brague. Zijn opvattingen worden zijdelings genoemd in de bespreking van het boek van Willem Maarten Dekker door Bert de Leede – ‘goede theologie laat de bloeddruk stijgen’ – maar uitgebreider in het interview met Brague zelf door de studenten Maurits Potappel en Jurian van der Bijl. Volgens Brague is de pretentie van het christendom niet om iets volslagen nieuws te brengen in vergelijking met voorgaande culturen. Nee, het christendom wil het erfgoed van andere culturen integreren. Het brengt geen nieuwe cultuur, maar een nieuw perspectief. Vergelijkbare thema’s keren terug in de analyse door Robert van Putten van het oeuvre van de Amerikaanse filosoof James Smith. Hier vinden we een belangrijke poging om het dilemma tussen getuigenispolitiek en participatie in het politieke systeem te overwinnen.

Dit nummer bevat weer een ouderwets Wapenveld-interview, waarin we de schrijver Maxim Februari helemaal laten uitpraten. De uitsmijter mag er zijn: ‘In de informatiemaatschappij lijkt er misschien geen geheim meer te zijn, maar dat is er wel. Er is iets dat heiligheid heet.’ Dat moet wel te maken hebben met ons eeuwig wel en wee, waarover onze medewerker Arjan Plaisier in dit nummer schrijft. We gaan nog meer van hem horen; hij is terug van weggeweest.
Als laatste nog meer goed nieuws: aan de digitale winterslaap van Wapenveld is een einde gekomen! We heten onze nieuwe webredacteur, Coen Boot, van harte welkom.