Wapenveld

Ik sta te schreeuwen en te zwaaien als u weggaat –
wat hier gebeurd is heb ik net niet meegemaakt:
ik word soms enthousiast, als het te laat is.

U bent hier langs geweest. U hebt iets losgemaakt
om ons direct daarna weer te verlaten:
ik sta te schreeuwen en te zwaaien als u weggaat

en heb de mensen om mij heen gevraagd
wat u gezegd hebt, of er foto’s zijn gemaakt:
want ik ben enthousiast. Hoewel het laat is.

De één zegt niks en reageert gelaten
terwijl de ander met de handen voor de ogen staat -
ik sta te schreeuwen en te zwaaien als u weggaat

omdat ik hoop dat u mij ziet, maar dat bestaat niet,
en omdat iedereen verschillend met verlies omgaat:
ik word vaak enthousiast als het te laat is.

Ik wil niet, dat dit ongemerkt voorbij gaat -
terwijl u kleiner wordt en straks uit beeld raakt
sta ik te schreeuwen en te zwaaien. Nu u weggaat, 
nu word ik enthousiast. Nu het al laat is.

Beeld: Niek Stam
Gedicht: Menno van der Beek