Doopceremonie bij De IJzeren Man, Eindhoven – Lied bij de zee

Miniatuur 4-2020

 

Het water is een kuil. We raken iemand kwijt
die duidelijk niet meer van deze wereld is:
u kunt nog één keer goed naar dit gezicht kijken,

al kijkt de liefste niet terug, die heeft geen tijd -
bij dit soort plechtige gebeurtenissen
gaat men languit en wordt men onbereikbaar.

De tijd in natte donkerte zal kort zijn
omdat je straks de wereld ingetrokken wordt

aan iemands lange arm, een navelstreng
waar je een korte tijd afhankelijk van bent

en dan begint het feest van voor af aan:
uithuilen en op eigen benen leren staan –

opdrogen en dan zingen. Wat een overwinning.

 

Beeld: Niek Stam
Gedicht: Menno van der Beek