Wapenveld

In tunnels moet ik denken aan een put:
men is er ooit onwetend ingestapt

na een klein zetje in de rug, waarbij je later
nog wel wat vragen krijgt, terwijl je tempo maakt

omdat de valversnelling inzet en jij oud wordt
en steeds uit alle macht de ogen openhoudt

want in het donker vallen gaat niet langzamer
en spartelen en vechten heeft geen zin,

is dat een lichtje, waar we ongeremd naar toegaan?
het zal een eind hebben, wat een begin heeft –

zo denk je niet als kind, en zeker niet
zolang je onderweg bent op de fiets,

dan maak je snelheid voor de weg omhoog. 

Beeld: Niek Stam
Gedicht: Menno van der Beek