Wapenveld

Abstract

In zijn films toont Ruben Östlund zich meester van het sociale ongemak. Zijn laatste film, Triangle of Sadness, bevat een lichtvoetige toets die zijn veelzijdigheid bevestigt.

‘Een kleine ramp in onze kijkzenuw, een schockeffect; vierentwintig belichte beeldjes per seconde, daartussen donker, de kijkzenuw registreert het donker niet.’ Zo typeerde de Zweedse filmmaker Ingmar Bergman (1918-2007) filmkunst in zijn autobiografie Laterna Magica (1987).

De afgelopen twee jaar heb ik op deze plek genoteerd welke films bij mij een dergelijk schockeffect teweegbrachten. In deze laatste bijdrage ga ik in op een hedendaagse Zweedse filmmaker die ik op de voet volg vanwege zijn onmiskenbare talent: Ruben Östlund. Zijn laatste film, Triangle of Sadness (2022), viel vorig jaar op het prestigieuze festival van Cannes in de prijzen; de film werd bekroond met belangrijkste prijs, de Gouden Palm. Eerder maakte hij al furore met twee briljante films, Turist (2014) en The Square (2017).

Turist draait om een gezin dat enig vertier en afleiding zoekt tijdens de wintersport. Tomas werkt tamelijk veel en beoogt tijdens de vijfdaagse sneeuwvakantie meer tijd door te brengen met zijn vrouw Ebba en hun twee kinderen. Daarnaast wil het stel ’s avonds tijd vrijmaken voor vrienden. Deze ambities en goede bedoelingen worden echter vakkundig de nek omgedraaid door een vervelend voorval.