Wapenveld

Negentienhonderd tweeënzeventig, Apollo zestien
is op de maan geland, en Charlie Duke laat er
een foto van zijn vrouw en zijn twee zoontjes achter

wat praktisch een gedicht is, want misschien
heeft niemand in het ene ruimteschip
dat daarna nog geland is ooit het ding gezien

en dus is het al vijftig jaar de vraag of hij ook in
zijn opzet is geslaagd: zijn daad is een gedicht

en een gebed, één kant van een gesprek, waarin
wat niet gezegd wordt ruimte maakt voor luisteraars - 

Ik zal mijn vaders oor levend of dood nooit loslaten.

Beeld: Niek Stam
Gedicht: Menno van der Beek