Wapenveld

De maan staat stil. De zee is spiegelglad.
Tijdens de eeuwigheid. Tijdens het voetenbad.

Onder het oppervlak is alles zwart en brak,
daar rekt de slang zich uit. Het ritmische geluid

van schuim dat uitzakt op het klamme wad,
dat zuigt en aan puntgave tenen plakt

maakt dat de klok niet tikt. Het licht lekt wit
uit een groot gat dat in de hemel zit:

jong en onkwetsbaar zijn. De camera
houdt alles vast. Zolang de lens gericht blijft

gebeurt er niks. Steunen wij links en rechts
de armen van de fotograaf, want het gevecht

is bijna al gewonnen. Als je maar niet wegkijkt.

Beeld: Niek Stam
Gedicht: Menno van der Beek