Redactioneel

Wapenveld beweegt zich – blijkens de ondertitel – op het snijvlak van de vragen van geloof en cultuur. Dit nummer laat dat op vele wijzen zien. Wapenveldredacteur dr. H. de Leede mediteert over een tekst uit de Romeinenbrief : ‘…naar de geest der heiligheid door zijn opstanding uit de doden verklaard Gods Zoon te zijn in kracht, Jezus Christus, onze Heere…’ In zijn overdenking voert De Leede de Trouw-columnisten Bert Keizer en René van Woudenberg op. Keizer, vertegenwoordiger van ons materialistische, natuurwetenschappelijke levensgevoel, zegt: ‘Wanneer echter die unieke mens sterft, dan veranderen die hersenen in korte tijd in een gelei-achtige amorfe massa. In de slaap staat de TV op stand-by. Bij het sterven wordt de knop power-off ingedrukt. Meer verschil is er niet.’ De Leede zelf knoopt aan bij een leerrede van Chantepie de la Saussaye over zijn tekst. Ook in de negentiende eeuw werd het geding tussen geloof en een naturalistisch wetenschapsbegrip gevoerd. ‘De meest spirituele vrucht van de lezing van Chantepie is voor mij de aanwijzing aan het slot van zijn leerrede dat het leven door de Geest der heiligmaking in onze werkelijkheid goed is voor de werkelijkheid zelf. Die leeft daardoor op.’

Dat bezinning over geloof en cultuur niet alleen een beschaafd uitwisselen van meningen is, maar ook te maken heeft met dat wat goed is voor ons, blijkt ook uit het interview met filosoof Ad Verbrugge. Verbrugge wijst op het tekort van het liberale vrijheidsbegrip, dat uiteindelijk toch draait om het centraal gestelde eigen ik. Als het dat ik alleen maar gaat om aan zijn trekken te komen – en de markt speelt daar in oneindig veel varianten op in – dan is dat schadelijk voor een cultuur. In het westerse christendom is volgens Verbrugge diep gepeild dat de menswording Gods in Jezus Christus betekent dat de werkelijkheid werkelijk vernieuwd kan worden. Mensen kunnen veranderen. De notie van de wedergeboorte staat in het christelijk geloof centraal. Dat juist het geloof in de incarnatie zo betwijfeld wordt, acht Verbrugge een veeg teken. ‘Christendom zonder Christus als mensgeworden God is geen christendom meer; het eigene van onze cultuur en religie is daarmee prijsgegeven.’

CSFR-student Paul van Trigt – winnaar van de door het landelijk bestuur van de CSFR georganiseerde G. van Leijenhorst essaywedstrijd – heeft voor zowel de te vrome als de te wereldse gereformeerde christen wijze tips. De vrome wordt gemaand moderne literatuur te lezen. ‘Het gaat om de wisselwerking, om de onderdompeling in het wereldse die het ons mogelijk maakt vanuit dat perspectief naar ons geloof te kijken en het al spartelend vast te houden.’ Maar ‘wanneer we de wereldse blik al in de ogen hebben, is het goed om werk te maken van heilige activiteiten: bijbellezen, gebed en kerkbezoek’.

De CSFR heeft overigens op de afgelopen zomerconferentie de prof.dr. A.A. van Ruler-bokaal heroverd. En blijkens het colofon is het adres van de redactiesecretaris gewijzigd. Ameide is Bennekom geworden.