Verzorgingstehuis, achter glas – Sprook
Bij zijn geboorte werd het niet voorspeld:
de laatste twintig jaren van zijn leven
zal hij alleen nog met een vogel mogen praten
die hem de machtigste geheimen zal vertellen,
het ene na het andere idee zal ingeven,
hem laten weten wat er in de wereld omgaat -
alleen: die informatie moet geheim blijven
dus zet hem achter glas. Hij zal alleen zijn,
de zuster die hem af en toe komt wassen,
die spreekt de taal nog niet. De foto op de kast
kan heel goed luisteren en het geheim bewaren
maar zegt nooit iets terug. En straks op zijn begrafenis
verzwijgt de papegaai wat er gebeurd is.
Beeld: Niek Stam
Gedicht: Menno van der Beek