Archief
Nummers
Jaargangen
- 74 (2024)
- 73 (2023)
- 72 (2022)
- 71 (2021)
- 70 (2020)
- 69 (2019)
- 68 (2018)
- 67 (2017)
- 66 (2016)
- 65 (2015)
- 64 (2014)
- 63 (2013)
- 62 (2012)
- 61 (2011)
- 60 (2010)
- 59 (2009)
- 58 (2008)
- 57 (2007)
- 56 (2006)
- 55 (2005)
- 54 (2004)
- 53 (2003)
- 52 (2002)
- 51 (2001)
- 50 (2000)
- 49 (1999)
- 48 (1998)
- 47 (1997)
- 46 (1996)
- 45 (1995)
- 44 (1994)
- 43 (1993)
- 42 (1992)
- 41 (1991)
- 40 (1990)
- 36 (1986)
- 34 (1984)
- 32 (1982)
- 27 (1977)
- 25 (1975)
- 24 (1974)
- 21 (1971)
- 19 (1969)
- 18 (1968)
- 15 (1965)
- 13 (1963)
- 8 (1958)
- 6 (1956)
Herman Oevermans — jaargang 52, nummer 5, oktober 2002
https://wapenveldonline.nl/artikel/94/redactioneel/
De prestatie heeft de ziel verdrongen
Bram de Muynck — jaargang 52, nummer 5, oktober 2002
In een recent essay over de godsdienstigheid van de Europese jeugd, noemt Jacques Janssen de hedendaagse mens een 'Meandertaler': altijd rondkijkend naar nieuwe combinaties, altijd op zoek naar veranderen en altijd meester van de situatie . Deze typering gaat op voor de manier waarop jongeren godsdienst beleven en zin zoeken. Ze gaat ook op voor de wijze waarop jongeren informatie tot zich nemen. Het omgaan met een windows-omgeving op de PC is exemplarisch voor hedendaagse manieren om zich te verstaan met de werkelijkheid. Kinderen en jongeren worden er niet alleen op geprogrammeerd, ze lijken onvermijdelijk hun volwassen meesters uit te lokken hen op dezelfde manier te benaderen.
https://wapenveldonline.nl/artikel/95/de-prestatie-heeft-de-ziel-verdrongen/
Gert Marchal — jaargang 52, nummer 5, oktober 2002
Om mij te oriënteren op dit brede, boeiende terrein, in de Heilige Schrift aangeduid met het kernwoord wijsheid, ga ik in de leer bij enkele voorgangers. Ook in het vervolg laat ik mij telkens door anderen gezeggen. Deze duidelijke verbondenheid is een teken van eerbied: op de geloofsweg, die ik al tastend en zoekend, met vallen en opstaan, probeer te gaan, ben ik niet de enige. Om mij heen is een wereldwijde gemeenschap. Ik ben evenmin de eerste. Eigenlijk kom ik pas kijken in dit eerbiedwaardige gezelschap. Vòòr mij gingen zovelen, geraakt door dezelfde God, beademd door Zijn herscheppend Woord.
https://wapenveldonline.nl/artikel/96/eerbiedige-wijsheid/
‘Laat je het Woord los, sluit de tent dan maar’
Herman Oevermans en Gerard van der Waal — jaargang 52, nummer 5, oktober 2002
'Bij de herdenking van 50 jaar Vrijmaking in 1994 beweerde Gerard Dekker dat de vrijgemaakten het niet zullen redden omdat zij de wereld al lang in huis hebben. Meer hoop had hij voor de bevindelijken. Ik was dat toen met hem eens. Nu weet ik het zo net niet meer. Alweer een aantal jaren geleden bezocht ik op Hemelvaartsdag een bondsdag van de HGJB in de Jaarbeurs. Mij viel op hoe centraal de vorm stond. Alles moet flitsend en eigentijds zijn. Dominee Bas van der Graaf hield een goed reformatorisch verhaal. Maar de hoempapa-sfeer verhoudt zich slecht met de bevinding.
https://wapenveldonline.nl/artikel/97/laat-je-het-woord-los-sluit-de-tent-dan-maar/
M.J.G. van der Velden — jaargang 52, nummer 5, oktober 2002
Wie zoals ik theologie gestudeerd heeft en nog studeert, merkt dat hij met de literatuur die hij leest verschillend omgaat. Meestal gaat het om standpunten die soms boeien, soms ook meteen weer vergeten worden. Wetenschappelijke lectuur, ook in de theologie, doet allereerst een beroep op het verstand. Er zijn echter, wanneer je leest, soms ontmoetingen met theologen waarin iets gebeurt, waarbij niet alleen een leermeester maar ook een pastor bij je binnenkomt en het gesprek met je aangaat. Zo'n theoloog wordt dan een 'directeur spirituel', een geestelijk leidsman.
https://wapenveldonline.nl/artikel/98/aan-de-voeten-van-noordmans/
Bij asfalt en beton alleen kan men niet leven
Herman Oevermans — jaargang 52, nummer 5, oktober 2002
Een aantal jaren geleden zorgde de aanschaf ― via een slimme Zalm-truc en grotendeels op kosten van de belastingbetaler ― van Mondriaans Victory Boogie-Woogie voor nogal wat ophef. Een schilderij voor 100 miljoen, moet dat nou? Interpretaties van het kunstwerk kan ik me uit die tijd niet heugen. Ton Lemaire (1941) waagt zich wel aan een beoordeling. Hij beschouwt dit werk 'als het steriele en cerebrale eindproduct van een vervreemding van de levende natuur'. Lopend door het Haags Gemeentemuseum betreurt Lemaire het dat Mondriaan de 'melancholieke maar herkenbare landschappen uit zijn jeugd heeft opgegeven voor weliswaar serene maar bloedeloze abstracties van zijn laatste jaren'.
https://wapenveldonline.nl/artikel/99/bij-asfalt-en-beton-alleen-kan-men-niet-leven/
Beppie de Rooy — jaargang 52, nummer 5, oktober 2002
https://wapenveldonline.nl/artikel/100/warmte/
Gijsbert van den Brink — jaargang 52, nummer 5, oktober 2002
https://wapenveldonline.nl/artikel/159/filosofie-van-taal-en-tekst/
Aart Nederveen — jaargang 52, nummer 5, oktober 2002
https://wapenveldonline.nl/artikel/160/god-en-de-kosmos/