Jaarseries
Jaarserietitels
- Journalistiek en de plurale samenleving
- In de schaduw van catastrofes
- Dit kan echt niet meer!
- Liturgische bewustwording
- Om een gemeenschappelijk huis
- Geduld leren
- Thuis in ballingschap
- Geboren, niet gemaakt
- Zwarte bladzijden
- Geheimen openleggen
- Geloof en sociale wetenschap
- En toen stopte de muziek
- Overwegingen na Dordt
- Zorg
- Pinksteren in de kerk
- Plaats voor trage vragen
- Dieper dan ik mijzelf ooit ken
- Is het tijd voor ernst?
- In een nieuw godzalig leven wandelen
- Bijna goddelijk gemaakt
- Schade aan de ziel
- De eeuw in ons hart
- Vitaal gereformeerd
- Balans van een eeuw
- Hoe wilt Gij zijn ontmoet
Geduld leren — jaargang 68, 2018
Hoe krijgt de uitwisseling van standpunten en levenswijzen anno 2018 vorm in onze maatschappij, en hoe neemt een minderheid-geworden christenschaar aan die uitwisseling deel en blijft ze staande in het geloof? Daarbij hebben we de woorden van de Spreukendichter in ons achterhoofd (16:32): ‘Beter een geduldig mens dan een vechtjas.’ Geduld lijkt een betere wegwijzer in de maatschappij dan vechten of huilen of op je strepen staan. Maar hoe ‘werkt’ geduld?
Edward van ’t Slot — jaargang 68, nummer 1, februari 2018
‘Leven is een vak dat je goed of slecht kunt uitoefenen,’ schrijft classicus Gerard Koolschijn in zijn nieuwste Plato-vertaling. Stel dat dit waar is, en dat je zelf een manier gevonden hebt om dit ‘vak’ naar redelijke tevredenheid uit te oefenen, hoe dan te handelen in de ontmoeting met hen die hun leven totaal anders inrichten, die heel andere antwoorden hebben gevonden op de vragen die dit leven hen stelt, of die de vragen misschien niet eens gehoord, laat staan beantwoord hebben? Stel dat ‘het’ gelovige christelijke antwoord de beste ‘vaklieden’ oplevert (maar kun je dat zelf zeggen?) – hoe dan samen te leven en samen te werken met hen die andere ‘werkwijzen’ voorstaan?
https://wapenveldonline.nl/artikel/1387/geduld-leren/
Wim Dekker — jaargang 68, nummer 2, april 2018
Toen grote groepen vluchtelingen in ons land aanklopten, werd in tal van gemeenten naarstig gezocht naar verblijfsplaatsen. De inzet om vluchtelingen te herbergen stuitte op grote weerstand. Het meest flagrant was het verzet in Geldermalsen. Burgers kwamen in opstand tegen de gemeentelijke overheid. Trouw publiceerde op de voorpagina een iconische foto van dit volksoproer. Een vrouw met een van woede vertrokken gezicht, mond wijd open. Het was een variant op De Schreeuw van Munch, waarbij nu niet de angst maar vooral de woede in het oog sprong.
https://wapenveldonline.nl/artikel/1378/de-kloof-overbruggen/
Maarten Vogelaar — jaargang 68, nummer 3, juni 2018
‘We believe we are safe, protected and happy. We delude ourselves into thinking that we know God, but God as we believe him to be – in control and invulnerable – not God as Scripture describes him to be: risk-taking and able to be hurt badly. We no longer have to trust since we’ve got him all figured out.'
https://wapenveldonline.nl/artikel/1396/geduld-heeft-een-prijs/
Bert de Leede — jaargang 68, nummer 5, oktober 2018
De toon van het (wereldwijde) politieke debat lijkt steeds agressiever te worden. We zien, in woord en in beeld, veel imponeergedrag: ‘Wie zit boven op de apenrots?’ De aanval is daartoe de beste verdediging. Wil je wat bereiken dan moet je hoog inzetten. Of dit ‘spel’ exclusief door mannen gespeeld wordt, zal moeten blijken op het moment dat meer vrouwen op topposities zitten. Vooralsnog zien we uitsluitend machtige mannen bezig met dit spel. We leven in een wereld waarin geldt: ‘Vreten of gevreten worden’. Winnen of verliezen. Zo is de mens, toch? Wie daar niet mee rekent, maakt een grote vergissing. Wie visioenen heeft, doet er goed aan naar de psychiater te gaan en die visioenen niet na te jagen. Daar komt alleen maar narigheid van. Niet voor niets werden sommige idealisten die geen rekening hielden met de aard van de mens, van de weeromstuit zelf meedogenloze fanatici.
https://wapenveldonline.nl/artikel/1430/vreten-of-gevreten-worden/
Bert de Leede en Mirjam Bikker — jaargang 68, nummer 6, december 2018
Hoe moet het verder met een seculiere samenleving, die niet alleen vervreemd is van, maar vooral ook totaal onbekend is met de christelijke traditie als een van haar bronnen? De babyboomgeneratie heeft de kerk massaal verlaten, en voelt zich daar wel bij. De aanhoudende en nog aanzwellende stroom van misbruikschandalen in de Rooms-Katholieke Kerk onderstreept nog eens de juistheid van deze ontwikkeling ‘aan religie en in het bijzonder aan het christendom voorbij’. De post-babyboomgeneratie weet heel weinig meer van de christelijke verhaal- en geloofstraditie. God en kerk zijn gewoonweg geen item voor het nu toonaangevend en spraakmakend deel der natie. Dus is de verdwijning van het christendom uit onze culturele en maatschappelijke context zeker geen zaak om je erg druk over te maken.
https://wapenveldonline.nl/artikel/1438/we-zitten-in-blessuretijd/