Archief
Nummers
Jaargangen
- 74 (2024)
- 73 (2023)
- 72 (2022)
- 71 (2021)
- 70 (2020)
- 69 (2019)
- 68 (2018)
- 67 (2017)
- 66 (2016)
- 65 (2015)
- 64 (2014)
- 63 (2013)
- 62 (2012)
- 61 (2011)
- 60 (2010)
- 59 (2009)
- 58 (2008)
- 57 (2007)
- 56 (2006)
- 55 (2005)
- 54 (2004)
- 53 (2003)
- 52 (2002)
- 51 (2001)
- 50 (2000)
- 49 (1999)
- 48 (1998)
- 47 (1997)
- 46 (1996)
- 45 (1995)
- 44 (1994)
- 43 (1993)
- 42 (1992)
- 41 (1991)
- 40 (1990)
- 36 (1986)
- 34 (1984)
- 32 (1982)
- 27 (1977)
- 25 (1975)
- 24 (1974)
- 21 (1971)
- 19 (1969)
- 18 (1968)
- 15 (1965)
- 13 (1963)
- 8 (1958)
- 6 (1956)
Aart Nederveen — jaargang 69, nummer 2, april 2019
https://wapenveldonline.nl/artikel/1457/redactioneel/
De plaats waar de toekomstmuziek klinkt
Erik Borgman — jaargang 69, nummer 2, april 2019
Steeds als de discussie over een dubbel paspoort oplaait, verbaas ik mij erover dat de leden van de christelijke fracties in de Tweede Kamer niet opstaan en zeggen dat wat hen betreft een dubbel paspoort helemaal geen probleem is. [1] Christenen hebben per definitie een dubbel paspoort. Met een formulering die zo vertrouwd is geworden dat velen denken dat zij in de Bijbel te vinden is, stelt de tweede-eeuwse Brief aan Diognetus dat christenen voor de samenleving zijn wat de ziel is voor het lichaam: ‘Hoewel de ziel zich in het lichaam bevindt, behoort zij er niet toe. Zo zijn de christenen in de wereld, zonder van de wereld te zijn.’ Dat zij burger zijn van een staat is voor christenen nooit de primaire, maar een secundaire realiteit. Zij zijn primair burgers van hun hemels vaderland (vgl. Filippenzen 3:20).
https://wapenveldonline.nl/artikel/1458/de-plaats-waar-de-toekomstmuziek-klinkt/
Alles meehebben en toch alles tegen
Edward van ’t Slot — jaargang 69, nummer 2, april 2019
Het verhaal van Simson is eigenlijk één lange teleurstelling. Maar weinig leiders hebben zóveel meegekregen aan capaciteiten als deze man. Maar Simson bakt er maar bar weinig van. Als hij al doet wat er van hem verwacht wordt, dan doet hij het bijna per ongeluk, tussendoor, omdat de Filistijnen hem gekwetst hebben. Hij denkt feitelijk altijd aan zichzelf. En daarin is hij helemaal een kind van zijn tijd. Een tijd die parallellen vertoont met de onze.
https://wapenveldonline.nl/artikel/1459/alles-meehebben-en-toch-alles-tegen/
Je leven afstemmen op Gods frequentie
Klaas van der Zwaag — jaargang 69, nummer 2, april 2019
Kloosters en monastieke leefgemeenschappen verheugen zich in een grote belangstelling. Franciscanen, dominicanen, benedictijnen krijgen weer voor het eerst in jaren nieuwe aanwas, ‘novicen’. Gastenverblijven zijn volgeboekt en er worden steeds meer liturgische vieringen in kloosterkerken bijgewoond. Wat is er eigenlijk aan de hand?
https://wapenveldonline.nl/artikel/1460/je-leven-afstemmen-op-gods-frequentie/
Over aanwezigheid achter het zijnde
Gerard Colenbrander — jaargang 69, nummer 2, april 2019
Een inleiding schrijven tot het denken van Martin Heidegger is op zijn minst een hachelijke onderneming. Aldus de Nederlandse Heidegger-expert Alfred Denker in een recent boek [1]. In Duitsland staat het tonen van belangstelling voor Heidegger gelijk aan academische zelfmoord. Want we hebben het toch over die nazi-filosoof?
https://wapenveldonline.nl/artikel/1461/over-aanwezigheid-achter-het-zijnde/
Udo Doedens — jaargang 69, nummer 2, april 2019
De reformatieherdenking van 2017 bracht de vraag mee naar de erfenis van de Reformatie. In dit artikel bespreek ik een deel van die erfenis: de secularisatie. Door het gezag van paus en kerk af te wijzen en alleen nog het gezag van Gods Geest en van de Schrift te accepteren, zette de Reformatie een misschien juiste, maar ook dramatische stap. Met die stap begon de secularisatie.[1]
https://wapenveldonline.nl/artikel/1462/de-vierde-weg/
Ger Groot — jaargang 69, nummer 2, april 2019
‘Meester, dat is culturele toe-eigening.’ Daar had de docent even geen weerwoord op, zoals hij later schreef in een column in een van de landelijke kranten. Meer dan een kwinkslag tegenover een treuzelende leerlinge was het niet geweest. Half ernstig, half ironisch – om zijn ergernis een beetje te verzachten. ‘Eén, twee, drie’, had hij gezegd, om haar tot enige spoed te manen. En omdat hij een paar woordjes Turks sprak, had hij ‘drie’ in het Turks herhaald.
https://wapenveldonline.nl/artikel/1463/tot-drie-tellen-in-het-turks/
André Groenendijk — jaargang 69, nummer 2, april 2019
Wees hier aanwezig, allereerste geest,
Die over wateren van aanvang zweeft.
Uw goede oog moet zich dit werk toe keren,
Het is gelijk de wereld woest en leeg. [1]
De synode van Dordt gaf 400 jaar geleden opdracht tot de eerste officiële vertaling van de Bijbel in de Nederlandse taal, de Statenvertaling, die in 1637 werd afgerond. Met een Bijbel in de taal van het volk kreeg de Reformatie nog meer gestalte in ons land. Niet langer was de Bijbel een boek waartoe men alleen toegang kreeg via de (klerikale) elite. De toetssteen voor de theologie – ons denken en spreken over God – was nu een maatstaf die door iedereen gehanteerd kon worden.
https://wapenveldonline.nl/artikel/1464/het-woord-geheiligd/
Menno van der Beek en Niek Stam — jaargang 69, nummer 2, april 2019
https://wapenveldonline.nl/artikel/1465/amplexus-de-paddentrek/
Schandalen op de set en achter de schermen
Rinke van Hell — jaargang 69, nummer 2, april 2019
In de aanloop naar de Oscaruitreiking, maar misschien nog wel het meest erná, bleek maar weer eens dat Hollywood moeite heeft om zich tot de gevolgen van de MeToo-affaire en veranderende visies op diversiteit te verhouden. Ruim voor de uitreiking ontstond commotie omdat de beoogde presentator Kevin Hart zich in het verleden homofoob had uitgelaten op Twitter. Resultaat: grote ophef en Hart trok zich terug. De winnaar van de Oscar voor Beste Film, Green Room, zorgde ook voor veel commotie. Digitaal werd de film neergesabeld wegens ‘latent racistisch’.
https://wapenveldonline.nl/artikel/1466/schandalen-op-de-set-en-achter-de-schermen/
De herroeping van elk onderscheid
Ariën Voogt — jaargang 69, nummer 2, april 2019
Het idee van een ‘joods-christelijke identiteit’, zoals dat sinds het nieuwe millennium door populisten wordt gebezigd, is al vaak genoeg belachelijk gemaakt. Het is vooral ironisch dat het christendom, met kernwaarden als barmhartigheid en zelfopoffering, na de secularisatie weer van stal wordt gehaald om een uitgesproken wij-zij-politiek mee te funderen. Maar hoe kunnen we, als alternatief op de populistische interpretatie, op een juiste manier denken over christelijke identiteit? Of is vanuit christelijk perspectief dat spreken over identiteit zelf misschien problematisch? Bestaat er een gemeenschapsdenken voorbij de noodzaak van identiteit?
https://wapenveldonline.nl/artikel/1467/de-herroeping-van-elk-onderscheid/